Karı Delen Güç

Karı Delen Güç
Kışın en sert zamanlarında, kar toprağı kapladığında bazı çiçekler görünmez olur. Ama bir çiçek vardır ki sessizce, sabırla ve kararlılıkla yolunu açar; kardelen beyazdır, narindir  Bununla birlikte öylesine güçlüdür ki, buzun ve karın üstüne başını çıkarır. Adı, tüm anlamını anlatır: karı delen.
Eski bir inanışa göre, Allah dünyayı yarattığında kar hep beyaz, ama yalnızmış. Hiçbir çiçek ona dost olmak istememiş. Sadece kardelen demiş ki: “Ben senin yanında olurum.” Ve o günden beri, kardelen kar ile dost olmuş; en soğuk kışlarda bile varlığını hissettirmiştir.
Ege’nin rüzgarlı tepelerinde, denizin dalgaları kıyıya vururken, kar nadiren iner ama soğuk ve serttir. Tıpkı hayat gibi… Kadın da öyledir: Zorluklar, yok sayılmalar, önyargılar ve baskılar arasında büyür. Görünmez, sessiz ama içindeki ışık hiçbir zaman sönmez. İçimizdeki güç, tıpkı kardelenin toprağı delen kökü gibi, karanlığı deler ve yolunu bulur.
Kadın çoğu zaman mücadelelerini gizler. Her gözyaşı bir filizdir; her sessizlik, her bekleyiş bir filizdir. Sabırla, inatla ve umutla büyür. Ve sonunda açar. Beyaz ve temiz, zarif ama bir o kadar da dirayetli… İşte o, kardelenin kendisidir.
Hayatın sert kışları ne kadar uzun sürerse sürsün, kadınların içindeki ışık er geç görünür olur. Tıpkı Ege’de ilkbaharın gelişiyle karların erimesi gibi, kadın da kendi yolunu açar. Ve her filiz, her açan çiçek sessiz ama güçlü bir mesaj verir: Ne kadar kar, ne kadar soğuk olursa olsun, içimizdeki ışık her zaman yolunu bulur.
Kadınların hikayesi öyledir. 
Sessiz ama derin, zarif ama güçlü.
 Her mücadele bir kardelenin toprağı delmesi gibidir; görünmez ama hayatın en soğuk anlarında bile varlığını hissettirir. Ve biz, her kardelenin açışında, her kadının mücadelesinde, umudu ve direnci görürüz.
Her kadın bir kardelendir. Kimi baharın ilk güneşiyle açar, kimi fırtınanın ortasında. Ama hepsi aynı mesajı verir: İçimizdeki ışık, her zaman karı deler. Ve her ışık, umudun ve mücadelenin şarkısıdır.
Unutma…
Kardelen ne kadar karın altında kalsa da sonunda açar. 
Tıpkı ruhun, ne kadar gölgeye gömülse de ışığını unutmadan var olması gibi... 
Her fırtına, her soğuk rüzgâr bir öğretmendir; köklerini derinleştirir, filizini güçlendirir. Sen de bir kardelensin: Hayatın en sessiz anlarında, en yalnız kışlarında bile, içindeki ışık karı deler ve seni kendine doğru çağırır. Her karanlık, her bekleyiş, her sabır bir mucizedir; ruhun kendi baharına açılan kapısıdır.
Sinem BOYAN
İletişim Eğitmeni /Yazar / Program Yapımcısı