SPORCULAR YAŞASIN YAŞASIN SPORCULAR

Yazması çok zor, en zor yazı budur. Ve de ne desen ne yazsan olmuyor. Yazmaya gelince de zorlanıyor insan, sorgulamaya başlayınca da. Kalıyor öylece. Niye hep kış günü, okul araçları, öğrenci, sporcu, trafik kazası, çok erken çok acı kayıplar, Suçlamak değil derdim. Ama neden ? Her yıl, bu vakitler, hep kaza. Yol mu, buzlanma mı kar mı zincirsizlik mi, hız mı, araç mı bakımsız arızalı, aracı kullanan yedeksiz uykusuz yorgun ve de zoraki mi ? Kader deyip geçmemek, Allah korusun ile geçiştirmemek gerek. Bir daha olmasın, yaşanması diye. Çok acı. Hazırlanıyorsun, çalışıyorsun, gönül verdiğin spor dalında. Başka yerlerde yaşayanlarla bir yerde buluşuyorsun, maç yapıyorsun. Ne kadar güzel. Ama, ama işte. Mukadderat, sözün bittiği yer demek zorundayız. Bilemiyoruz her şeyi, anlayamıyoruz. Böyle olmasın, böyle bitmesin istiyoruz sadece insanız hepimiz. Canımızı kanıyor, kanımız donuyor. İzmir Zafer İlkokulu okul gezisi, 35 kişiyi kaybettik 2007'de. Öğrenci, öğretmen, sporcu, veli, görevli, okul gezisi. Unutmadık, yüreğimizde. İsimleri yazmak içimden gelmedi. O zaman acıyı depreştirmek olur diye düşündüm. Fuar'ımızda küçük bir anı Lunapark'ımıza bakıyordu. O kaldı, kalmalı. Bir ay önce Konya'da Karşıyakalı eskrimci, Derin Rüyam Kamiloğlu'nu kaybettik, iki kayıp daha. Ailenin tek çocuğu, bir evlat, 16 yaşında idi Rüyam, Nisa gibi. Önceki akşam Ergin Karataş başladığındaki TSYD İzmir, 9.EKMAS Ödül Töreni'nde, 'Derin Rüyam Kamiloğlu anı ödülü' Milli eskrimcilerimiz başarılı sporcularımız maşallah diyelim Ceren Cebe ile Nilahsen Eren'e takdim edildi. Annesi Özge Yaba'nın 'Eskrimi, Karşıyaka'yı ve sporu çok severdi. İngilizce kulüplerine katılıyordu, basketbol maçlarına giderdi. Pırıl pırıl hayalleri olan bir çocuktu, milli sporcu olma hayali vardı. Maalesef elim bir kaza bizden kopardı' demesi, kulaklarımdadır hala.  O da evladını, Çağlayan'ımızı trafik kazasında kaybeden, haber yazı aleminde şahsıma hep destek olan İbrahim Irmak ustamın, abimin bugünlere getirdiği HaberHürriyeti haber portalında 'evli mutlu çocuklu' başlığıyla yazı dizisi. 2015'de yazmışım Nisa'mızı, o da tek evlat, sporcu, öğrenci. Buldan'daki elim kazada kaybettik, öğretmeni Zeynep Bozkurt da bir çocuk annesi idi. Aynı araçta, ikisi. Haltere ilgisi çoktu, kafileyle gidiyorlardı. Kaza olmasa dört gün sonra da Fethiye'deki Ragbi Grup Şampiyonası'na da katılacaktı, basketbol da oynardı. İzmir Ege Gelişim Gençlik Spor Kulübü sporcusu idi, Nisa. Anne ile babası kardeşlerim, futbol hakemleri Gökçe Yıldızer ile Korgun Yıldızer. Onlar da komple sporcu. Maçlara çıktık birlikte, ikisiyle de. Balikan idi, Meltem Şimşek, Gökçe Okursoy, Belgin Kumru, Nilay Kanat, Cemile Aydın, Özlem Şimşek, Duygu Könesu döneminde, sahada kader birliği yaptılar. O zamanlar evlilik yoktu. Gökçe hocam, reaktif spor antrenörü, egzersiz uzmanı, çok faal. Celal Bayar BESYO'dan anne, baba. Nisa 3 yaşında jimnastiğe başlamıştı. Evlerinde hep spor konuşulurdu. Elim bir türlü telefona gitmedi, gidemedi, son yolculuğa da gidemedim. Gelemedim affedin. Evlat bambaşka bir şey, kaybı yürekleri dağlıyor. Çocuk, evlat onlar, günahsız, kanatsız melekler, masum, içten, unutmayacağız.